Hep tevekkülden bahsederiz de bir türlü bunu hayatımızda gösteremeyiz en azından ben öyleydim.
Tevekkül ettim demek ;öyle söyleyivermekle hakkı verilmiş olmayan türden, içi ağzına kadar mâna ile dolu teslimiyyet isteyen bir kelime imiş..
Çok ağladım ,hıçkıra hıçkıra ağladım,dermanım kesilinceye kadar ağladım.Ve namaza durdum ilk rekatta işte tevekkülün hakikati beni büyük bir huzura yükseltti,o a

cıdan eser kalmadı.
Tevekkül bana dedi ki ;verdiklerine seviniyorsunda aldıklarına neden üzülüyorsun,senin için hep iyi olanı O seçmemişmiydi.Verdikleri güzelse aldıkları da kesinlikle güzel olmalıdır .O zaman ona güven ve gözyaşlarını sil,sakın bir daha da şüpheye düşme..
İşte bu hakikat idi..
Bu tevekküle olan idrak'ime de de bir şükür lazımdı,ettim .Bu Allah'a kul olmamın hakkıdır...
Not:İçimden Geldi