Güne macera ile başlamak yada hiç uyumamıştım devam etmek diyelim.Facebook'tan tanıştığım daha sonra arkadaş şimdi de dostum olan O....'ın kızı bize gelmişti istanbuldan.
2 gün bizim çocuklar vakit geçirdiler kaynaştılar her şey güzel gidiyor iyi de o kalmak istedi ki ama gitmekte zorunda yarın öyleye evinde olmalıydı ,o zaman bize en son saate kadar beklemek düşerdi.
gece 02' de bineyim dedi yok yine ayrılamadılar ,acıdım bunlar

a ,o zaman sabah 05 'te bindireyim dedim .
ben Bursa'ya taşınalı hiç arabamı kullanmadım ,büyük şehir beni korkuttu,ama çocukta gitmeli, arabayı kullanacak olanlar uyumuş,küçük oğlum süper kullanıyor ehliyeti yok ,benim ehliyetim var ,hem şehre hemde arabaya acemiyim ,halk otobüsü de bu saatte çalışmıyor,bu çocukta gitmek zorunda ..

Hadi zehra dedim,bu senin için harika bir fırsat arabayı ve şehri tanıma zamanı ..
16 yaşındaki oğlum,arkadaşımın kızı ve ben gittik evvelallah...

terminaldeyiz....

Macera devam ediyor;
Şimdi de araba için park sorunu çıktı.Oğlum sen ve arkadaşın iniyorsunuz her hangi bir firmadan iatanbul biletini alın ve bunu siz çözün ben arabada bir şekilde bekliyor olacağım dedim.

Vedalaştık..
Misafir kızımla oğlumu gönderdim içeri ve onlar bilet için içeri gittiler bende arabaya yer arıyorum..

Buldum bilin bakalım neresi?
Bursa jandarma komutanlığı genel merkezi önü.Park ettim buraya..
Benim Mehmetçiğim geldi hayırdır dedi,
Hayır İnşaallah,izin verirseniz 5 dk bekleyeceğim dedim..
Benim Mehmetçiğim de olur anlamında başını salladı...

Ben burada doğal olarak düşünüyorum, birden canımı şu sıktı.
Yabancı bir plaka askeriyenin önünde bekliyor.
Nasıl bir insaniyyettir ki ,hâla onca terör olayına rağmen benim Mehmetçiğim insaniyetinden ödün vermiyor?

Hem üzüldüm hem düşündüm,bu arabada canlı bomba olabilirdi.
kendi adıma sevindim ama askerime çok üzüldüm ,hep bu merhametinden zarar görüyor.
Bana da izin vermemeliydi ,nereye gidersen git burada duramazsın demeliydi ,ki üzerine birde risk aldı ,askeri ünvanları pek bilmem.
Komutan diyeyim ben,komutanı gelse er ceza alırdı.

Neyse ki yakalanmadık ikimizde.

Yine sıkıldım beklerken arabayı karıştırıyorum, Adıyaman gezisinde1 gece arabada yatmak zorunda kalmıştım da arabayı içerden kiltleyememiştim.Camı açıp dışarıdan kilitleyip sonra da camı kapatarak tekrar uyuyordum.

Birde ne göreyim anahtarın kumandasına bastım araba kilitlendi.Ben bunu bilmiyordum.O gezide kapı kilitleme resmen işkenceye dönüşmüştü..

İşte böyle bir günü tamamladım,yada yeni güne başladım,ben safımdır diyorum da kimse inanmıyor bana...
Dünden bu anıydı bana kalan...