Umutlar tükenince harfler yakıyor içeride biryerleri,bağlanmıyor kelimeler bir bir birine,tamamlanamıyor söylenemeyenler.yarım yamalak cılız bir sesle ,çaresiz bir "ama" gömülüyor dîl'in en derin yerine ,cisim taştanda ağır,yük olmuş yüreğine ,artık kül olsun hüzün, dağılsın bilinmezlere .savursun rüzgâr eyzün'ü asuman'dan ötelere ,yansın tüm heceler sözün bittiği yerde.!
Zehra Asuman