Bir yolculuğa çıktım Galu bela'dan ,her türlü masrafı önceden karşılanmış,sadece lutuf olan.
Hadi bakalım hareket olmadan bereket olmaz dedi...
Git bakalım..
Git ama dikkat et,sonra canın sıkılmasın...
Doğru ve yanlışlarını verdim eline,haddini bilmeyi sakın unutma.Kafana göre olmayacak seni bekleyenler.
Çünki sana verilecek olanlar öyle alelade şeyler değil,ona göre yaşa.Pusulada elinde kılavuzda elinde ,sonucunda neyi görmek istiyorsan artık istikametini ona göre sen belirle..
Bu böyledir ...
Baştan kredi verilmişti ,kullan kullanabildiğin kadar.Masalar hazırlanmış ,mağazalar açılmış,konforlu bir yolculuktu bu
Nasiplen nasiplenebildiğince.
Dönerken de sana yakışanı yapar ,eli boş gelmezsin herhalde .
fakat öyle şeylerle gel ki ,önce sana yakışır olsun getirdiklerin...
Ve git bakalım dedi...
Güzergahı belli ,süresini bilmediğim her anı gaybi olan bir yolculuktu bu..
Zor dedim ,sürprizleri sevmezdim ..
Fakat ben kulum ,bana söz dinlemek düşerdi.
Dinledim...!
Anne karnında beklemeye başladım.Beklemek ateşten betermiş meğer..
Bekledim...
Güzergahımı verenin pusulasıyla vardım mekanıma.Annem bana kapı oldu geçeceğim yollara.
Sevmemiştim burayı...
Korktum...!
Acizdim ağladım, ama ne ağlama..
Çok korkuyordum, yalnızdım.
evet belki beni bekleyenler vardı yalnız olmayacaktım fakat görünürde kalabalık olan özünde yalnız olması gereken bir yolculuktu bu.
Korkma! dedi...
bana inan ve güven, iyi anlarında sen zaten iyi olacaksın, bana ihtiyaç duymayacaksın fakat ne zaman başın dara düşse ben sana senden daha yakın olacağım,çaresiz kalmayacaksın bana güven..dedi...
Yolculuk öncesi verilmiş bu söz beni yüreklendirdi .
Tutundum o zaman yeniden...
Tüm korkularıma rağmen yolculuk güzeldi.Ailem oldu ,kardeşlerim oldu,eşim dostum oldu.
Onların desteklerini aldım hüzünlerim de,paylaştım sevgimi ve sevinçlerimi de.
Fakat şu soru da aklımdan hiç çıkmıyordu.
Neden çıkarıldım bu yolculuğa ,neyin ödülüydü bu ve sonunda neydi beni karşılayacak olan...
Belki sorunun cevabı zor olmasaydı ,keyif alabilirdim bu yolculuktan.
Kim bilir...?
Bazen dönmek istedim ,usanç gösterdim.
Vaz geçtim ,pes ettim...
sonra düşün dedim kendime ..
Düşündüm,sen özelsin yoksa bunca emek sana neden verilsin..?
Evet ben özeldim.
Yılgınlık gösterme , zor ama seni sevenin hatırını sakın unutma dedim .
Her an olduğu gibi yine elini uzattı bana...
"Devam et ben buradayım,az kaldı "sakın yılma,sen yetersiz olsanda ben sana yeterim,yeter ki gayretini göster dedi..
Anlarına değer kat,katki bulacağın şeylerde değerli olsun.mutlak adalet öyledir ne verirsen onu alırsın..
Yolculuğum sürüyor henüz ve bende yürüyorum hâla..
Tabanlarım su toplasa da ,ayaklarım kanasada ,topladıklarımın ağırlığıyla...
Yürüyorum...
Zehra Asuman
Not:İçimden geldi
Hadi bakalım hareket olmadan bereket olmaz dedi...
Git bakalım..
Git ama dikkat et,sonra canın sıkılmasın...
Doğru ve yanlışlarını verdim eline,haddini bilmeyi sakın unutma.Kafana göre olmayacak seni bekleyenler.
Çünki sana verilecek olanlar öyle alelade şeyler değil,ona göre yaşa.Pusulada elinde kılavuzda elinde ,sonucunda neyi görmek istiyorsan artık istikametini ona göre sen belirle..
Bu böyledir ...
Baştan kredi verilmişti ,kullan kullanabildiğin kadar.Masalar hazırlanmış ,mağazalar açılmış,konforlu bir yolculuktu bu
Nasiplen nasiplenebildiğince.
Dönerken de sana yakışanı yapar ,eli boş gelmezsin herhalde .
fakat öyle şeylerle gel ki ,önce sana yakışır olsun getirdiklerin...
Ve git bakalım dedi...
Güzergahı belli ,süresini bilmediğim her anı gaybi olan bir yolculuktu bu..
Zor dedim ,sürprizleri sevmezdim ..
Fakat ben kulum ,bana söz dinlemek düşerdi.
Dinledim...!
Anne karnında beklemeye başladım.Beklemek ateşten betermiş meğer..
Bekledim...
Güzergahımı verenin pusulasıyla vardım mekanıma.Annem bana kapı oldu geçeceğim yollara.
Sevmemiştim burayı...
Korktum...!
Acizdim ağladım, ama ne ağlama..
Çok korkuyordum, yalnızdım.
evet belki beni bekleyenler vardı yalnız olmayacaktım fakat görünürde kalabalık olan özünde yalnız olması gereken bir yolculuktu bu.
Korkma! dedi...
bana inan ve güven, iyi anlarında sen zaten iyi olacaksın, bana ihtiyaç duymayacaksın fakat ne zaman başın dara düşse ben sana senden daha yakın olacağım,çaresiz kalmayacaksın bana güven..dedi...
Yolculuk öncesi verilmiş bu söz beni yüreklendirdi .
Tutundum o zaman yeniden...
Tüm korkularıma rağmen yolculuk güzeldi.Ailem oldu ,kardeşlerim oldu,eşim dostum oldu.
Onların desteklerini aldım hüzünlerim de,paylaştım sevgimi ve sevinçlerimi de.
Fakat şu soru da aklımdan hiç çıkmıyordu.
Neden çıkarıldım bu yolculuğa ,neyin ödülüydü bu ve sonunda neydi beni karşılayacak olan...
Belki sorunun cevabı zor olmasaydı ,keyif alabilirdim bu yolculuktan.
Kim bilir...?
Bazen dönmek istedim ,usanç gösterdim.
Vaz geçtim ,pes ettim...
sonra düşün dedim kendime ..
Düşündüm,sen özelsin yoksa bunca emek sana neden verilsin..?
Evet ben özeldim.
Yılgınlık gösterme , zor ama seni sevenin hatırını sakın unutma dedim .
Her an olduğu gibi yine elini uzattı bana...
"Devam et ben buradayım,az kaldı "sakın yılma,sen yetersiz olsanda ben sana yeterim,yeter ki gayretini göster dedi..
Anlarına değer kat,katki bulacağın şeylerde değerli olsun.mutlak adalet öyledir ne verirsen onu alırsın..
Yolculuğum sürüyor henüz ve bende yürüyorum hâla..
Tabanlarım su toplasa da ,ayaklarım kanasada ,topladıklarımın ağırlığıyla...
Yürüyorum...
Zehra Asuman
Not:İçimden geldi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder